E Schnaps vumm Frankeholzer Hang,

der hat es in sich, kamma saan,

ma braucht jo nor se rieche draan,

do werrt emm gleich die Zung so lang.

Ma heert de Engel eer Gesang,

ess Blut fließt munder mett Elan

bis hien ins klennschde Zeeb-Organ;

im Herz iss emm do nimmt bang,wenn ma vunn diesem Gottgeschenk

poor Träppcher trinkt so Daa vor Daa!

Geschmeert wird do selbschd jeed Gelenk,unn dankbar zeicht sich aa de Maa.

Es iss doch woor, so guut schmackt der,

do macht ma gär die Flasche leer!


Roman Fernes

(Mundart-Sonett aus dem
„Frankenholzer Heimatbuch“)